θρεοκάρδιος

θρεοκάρδιος, -ον (Α)

θλιμμένος, με καρδιά λυπημένη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θρεο- (< θρέομαι) + -κάρδιος (< καρδία), πρβλ. εγ-κάρδιος, σπαραξι-κάρδιος].